CANADAAN (nieuw)

Daan spreidt haar vleugels en hoe! Naar Canada. Voor 4-5 maanden. Ongeveer 130 dagen. Het voelt als een schoolreisje. Maar dan langer en verder. Verstoppen bij de bus was er niet bij gisteravond. LOSLATEN in hoofdletters. Uitvliegen. Uit huis gaan. Leeg nest syndroom XL. Vol zelfmedelijden, maar vooral trots! 

Ik kan van alles verzinnen om het te relativeren. Heus wel. 

• Mijn andere dochter woont gewoon in Amsterdam en is megagelukkig.I
• Ik heb de leukste man en liefste hond, of andersom, (nog) thuis wonen. 
• Het is goed voor haar persoonlijke ontwikkeling en mooie investering in de toekomst. 
• Anno 2022 kan je 24/7 met elkaar in verbinding staan.
• Een ticket is zo gekocht. Wat een luxe eigenlijk. Dat we haar bezoeken is overigens niet helemaal de bedoeling. De meesten van jullie kennen haar. Ze wil het allemaal zel-luf doen. 
• Wat zijn 5 maanden op een mensenleven? Maar 2880 uur. Daarvan zijn er nu al 24 uur voorbij. 
• Het is haar zo gegund! Het is niet dat we haar naar een internaat sturen. Zij wil dit zelf heel graag. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Heus wel. 

Haar studententijd stelde tot nu niet veel voor. Geen wonder dat ze studeren niet heel leuk vond. Ze zat met haar revaliderende moeder aan de keukentafel. Ze werd uitgeloot op een vereniging. Nee, niet het korps maar was wel even sneu. Ze herpakte zich snel. Toen ze me in januari face timede vanaf haar werk om te vertellen dat ze was ingeloot voor een studie in Canada was ik heel blij voor haar! Binnen een minuut dacht ik: Montréal is ver weg, maar augustus is ook nog mooi ver weg. Natuurlijk naderde de datum met rappe schreden en er was geen ontkomen aan. 

Deze dame pakt haar kansen en is voor de wereld niet bang. In de toekomst zie ik haar nog verder en langer weggaan. Dus ik kan er maar beter aan wennen. Ik gun haar dezelfde wereld en zou niet willen dat ze deze kans niet grijpt omdat haar moeder haar niet kan missen. Misschien gaat ze mij nog wel eens missen zoals ik haar op momenten zal missen ;–)

Het grote aftellen is voor mij begonnen al weet ze nog niet precies wanneer ze weer naar Amsterdam komt. Met een beetje mazzel wordt ze niet knetterverliefd op een Canadees of erger nog, een Australiër die ze ontmoet in Canada. Mocht je mij een zonnebril zien dragen, heb ik niet zo’n beste dag óf heb ik mijn oogleden laten liften. Hoe dan ook, de komende periode vind ik het nóg gezelliger als je tijd hebt voor een koffie, wijntje of wandelingetje met mij en Juul. Ik kan mij ook snel herpakken. Heus wel. 

Had ik al gezegd hoe onbeschrijflijk trots ik ben? 130 – 1