Zien en gezien worden. Dat is wat we allemaal willen. En juist dát gebeurt bij het Amsterdamdiner. Daar mocht ik afgelopen zaterdag weer loten verkopen. Het verliep dit jaar moeizamer dan voorgaande jaren, maar gelukkig mocht de opbrengst er weer zijn! Het diner levert serieus geld op en dat is precies het doel. Een vriend van ons is gestorven aan de gevolgen van Aids en René Kleijn was een klasgenoot van me. Zo heb je als 50+er al snel diverse gevallen van Aids meegemaakt. Ik zag Piet Boogert van dichtbij ieder vrij uurtje in het Amsterdamdiner stoppen. Piet neemt afscheid van zijn werk voor het Amsterdamdiner en dit is goed gezien. Hij werd onderscheiden met een lintje. Aids is nog steeds de wereld niet uit en treft momenteel vooral veel vrouwen en kinderen. Ook zij moeten gezien blijven worden.
Het Museum of Humanity vindt het ook belangrijk dat mensen gezien worden. Dat spreekt me zo aan en hier ben ik als vrijwilliger betrokken. De organisatie is niet te vergelijken met het Amsterdamdiner, maar heeft hetzelfde streven. Zien en gezien worden. De setting is rauw, industrieel, sober. De muziek stemmig, de foto’s indringend. De gasten en geportretteerden dragen geen galakleding. De hele entourage zou niet meer kunnen verschillen van het Amsterdamdiner en het contrast is schril, maar de grote gemene deler is zien en gezien worden! Ook deze initiatiefnemer, Ruben Timman, werd koninklijk onderscheiden en gezien.
In mijn werkende leven heb ik veel te maken met hospitality. Met mijn bedrijfje ondersteun ik ondernemers binnen de mooiste branche die er is. Volgens éen van mijn opdrachtgevers, House of Hospitality, is geluk opgenomen in de grondwet en recht van alle Nederlanders. Hoe mooi! Ook binnen de hospitality branche wil je zien en gezien worden. Als gast én als medewerker. We willen allemaal gezien worden.
Kom je een keer naar Museum of Humanity? Wel zo leuk als ik er ben in de rol van host. Tot snel een keer!